can'ıma...

Artık;
Bana günümün nasıl geçtiğini soruyor,
Bunları bulamayan çocuklar var diyerek tabağındaki yemeği bitiriyor,
Pahalı oyuncakları alamadığımızda bize küsmüyorsun.

Araba gelirken arkama geç anne diyor,
Beni koruyor,
Arabada parmaklarını parmaklarıma geçirip,
Saatlerce hayvan tutmaca oynuyorsun.

Karnıma elini koyup kardeşinle konuşuyor,
Allah’a dualarını kabul ettiği için şükrediyor,
Seni burdan 100’e kadar seviyorum diyerek
Beni çok ama çok mutlu ediyorsun.

Sabahları uyandığında takvime bakıyor,
Bugün annemin iş günü diyor ve artık ağlamıyorsun.

Yalnız yaşama ve siyah jet araba alma hayalleri kuruyor,
Biz yaşlandığımızda öleceğimizi düşünerek hüzünleniyorsun.

Ama bugünün yaşlılarına “siz yandınız. çok yaşlısınız yakında öleceksiniz” demekten geri kalmıyorsun.

Her tavuk pişirdiğimizde, neden hayvanları yediğimizi sorgularken,
Hayvan doktoru olmak istiyorsun.
Ama kliniğe kaplan gelsin istemiyorsun.

Bugün 4 yaşındasın.
Büyüdün.
Hem de çabucak.
Ben 4 yıl nasıl geçti hiç anlamadım.
Ne zaman sen benimle tüm bunları konuşur oldun onu da anlamadım.

Tek bildiğim; hayatımdaki en güzel şeysin.
Gecemsin, gündüzümsün, eğlencemsin, hüznümsün.
İyiliğimsin.
İyilik getirenimsin.

Sen benim 4 yıldır her gün daha çok aşık olduğum küçük adamımsın.
İyi ki varsın.